Στυλιανός Νόσσης Η σταύρωση

 

 

3^ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ (ΛΥΚΕΙΟ)      4^ο Γενικό Λύκειο Κορίνθου                                                                   

 

 

Φόρεσε το νυφικό της – με τη μαύρη δαντέλα.

Άρχισε να περπατά προς τον λόφο των εσταυρωμένων.

Πέρασε ανάμεσα από τα πικρά λόγια.

Ανέβαινε τώρα τον ανήφορο - με τον βαρύ σταυρό στον ώμο της.

-Όχι, δεν κουράζομαι!

Τοποθέτησε τον σταυρό της στην κορυφή του λόφου.

Σκαρφάλωσε επάνω του.

Έγδαρε τα πόδια της.

Σταυρώθηκε μόνη της.

Το μαύρο νυφικό το φύσηξε ο χειμωνιάτικος αγέρας.

Ο λαός την έλουζε με πορφυρό αίμα.

Ξαφνικά οι ουρανοί εβρόντηξαν.

Έσκισε τα σύννεφα η αστραπή.

Και την έκαψε.

Και πριν ξεψυχήσει επάνω στον σταυρό της, ψέλλισε

-Εξαγνίστηκα!

Και όλοι προχώρησαν προς την αγορά.

Μα, μια λάμψη φωτεινή ανέστρεψε τους όρους.

Περπάτησε ξανά προς το σπίτι της – με λευκό νυφικό.

Αντίκρισε μια περίλυπη γυναίκα

έναν άνδρα

και ένα τραυματισμένο παιδί.

Τους βοήθησε να σηκωθούν.

Και τους έδωσε τη λάμψη της…