2ο
ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ (ΓΥΜΝΑΣΙΟ)
Η χαρά στα όνειρα των κοριτσιών έχει χρώματα, ζωηρά χαμόγελα πίσω από το κέρινο
κουρτινάκι.
Η δική μου έχει χρώμα μωβ,
σύννεφα, κόκκινες κορδέλες και ένα ψηλό ολομόναχο άλογο.
Στις ντουλάπες μου δεν υπάρχουν κίτρινα, ροζ φουστάνια, νεράιδες που
σκορπάνε χρυσόσκονη
στα λευκά σεντόνια.
Υπάρχει ήλιος και ας είναι
χειμώνας.
Μοιάζω με εκείνο το λευκό παιδί
που έφυγε ανεξήγητα χωρίς να το μαλώσουν.
Πες μου, σιωπή, πώς να δώσω αγκαλιά με τα χέρια κλειστά;
Στέκω μακριά από τους κακούς
στρατιώτες που δεν παίζουν δίκαια
κρύβομαι πίσω από τα ψηλά χόρτα
και παρατηρώ τον ουρανό από το μεγάλο παράθυρο.
Ζωή, βουβό χαμόγελο δεν σε
φοβάμαι
ίσως και να μην βρω φίλες σε
τούτο το σχολείο.
Ίσως να μην μπορώ να πιάσω τον
ήχο με κλειστά τα δάχτυλα.
Η πόρτα είναι μισάνοιχτη και
πρέπει να βρω όλα εκείνα τα λόγια που δεν μπόρεσα να πω.
Το ξέρω εκεί ψηλά κάποιος
περιμένει να την ανοίξω διάπλατα.
Περίμενε, θα σηκωθώ, θα μεγαλώσω
και η άνοιξη θα γυρίσει απροειδοποίητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου