Εντέλα Λότσι Τα πεύκα

 

ΕΠΑΙΝΟΣ ΠΟΙΗΣΗΣ (ΛΥΚΕΙΟ)        Γενικό Λύκειο Βέλου

 

Θυμάμαι τα πεύκα

ήταν εκεί πριν από μένα

με είδαν να παίζω

να γελάω

να πέφτω και να κλαίω

να τρέχω ανάμεσά τους

κυνηγώντας πεταλούδες και μαζεύοντας λουλούδια

να προσπαθώ να τα ανεβώ...

 

Με είδαν να κάνω φιλίες

να ψηλώνω

να χάνομαι στις σκέψεις μου

να κοιτάω τα αστέρια και να κάνω ευχές...

Ήταν πάντα εκεί σε χαρές και λύπες.

 

Μα ποτέ δεν τα εκτίμησα πραγματικά

- ήταν για μένα αυτονόητο ότι θα είναι εκεί για πάντα -

και τώρα νιώθω πως τα χάνω

μεγαλώνω και τα αφήνω πίσω.

Τώρα η όψη τους θολώνει και πρέπει να πω αντίο.

 

Αλλά θα είναι για πάντα μαζί μου

η σπίθα τους θα παραμείνει ζωντανή

μέσα στα κάδρα που η αγάπη μου χάρισε

μέσα στα βάθη που το μυαλό δεν ακουμπά.

Είναι το σπίτι που δεν ήξερα ότι είχα

Είναι τα πεύκα που ρίζωσαν στην καρδιά.