Παρασκευή Μαρία Γαλάνη Χρησιμοποιημένοι αναπτήρες

 

2^ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ (ΛΥΚΕΙΟ)

  1^ο Γενικό Λύκειο Κιάτου

 

 

Πάντα μού άρεσε να ανάβω το τσιγάρο μου

με χρησιμοποιημένους αναπτήρες.

Όλοι τους κρύβουν μια ιστορία.

Κάθε χρήστης τους

μέσα σε στιγμές θλίψης, πανικού, ευτυχίας ή δυστυχίας

τους χρησιμοποίησε,

για να του δώσουν με τη φλόγα τους

παρηγοριά ή ανακούφιση, ηδονή και ηρεμία.

 

Σύντροφος  παντοτινός ο αναπτήρας.

Χωρίς αυτόν όσα τσιγάρα και να κατέχεις

είναι άχρηστα.

Όταν ένας αναπτήρας τελειώσει, τον πετάς.

Δεν ξοδεύεις χρόνο να αναπολήσεις

τις αναμνήσεις που έχεις με αυτόν

κρυμμένο στο πακέτο σου, πάντοτε

πρόθυμο να σε εξυπηρετήσει.

 

Το κόστος του τιποτένιο και μηδαμινό,

προϊόν που εύκολα μπορεί να αντικατασταθεί.

Άνευ σημασίας η χαρά που σου προσέφερε.

Σαν τον αδειάσεις, αχρείαστος για σένα.

 

Σαν αναπτήρα μ’ άδειασες κι εσύ

και βρίσκομαι ανάμεσα στους άλλους

πεταμένους αναπτήρες σου.

Λες και δεν γνώριζες πως οι αναπτήρες

με υγραέριο ξαναγεμίζουν.