Ξανθίππη Κόλλια Μαρμάρινη Ελευθερία

 

3^ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ (ΓΥΜΝΑΣΙΟ)                    2^ο  Γυμνάσιο Κορίνθου

 

 

Με κοιτάς! Με θαυμάζεις!

Βλέπεις κάτι μοναδικό!

Νίκη της Σαμοθράκης τ’ όνομά μου

Δημιούργημα Δόξας, Λευτεριάς

Μα τώρα πλέον Απόλυτης Μοναξιάς.

Το σώμα μου πέτρινο κι αιχμάλωτο εδώ

Μα η ψυχή μου λεύτερη πετά

Πετά, στα μητρικά μου εδάφη

Στην Ελλάδα, στη Σαμοθράκη

Στη πηγή των αναμνήσεων μου.

Μόνη, σιωπηλή στο ψυχρό κελί

Ανοίγω διάπλατα τα φτερά μου

Και πετάω, πετάω ψηλά

Καταστρέφοντας τις αλυσίδες,

Τις αλυσίδες της σκλαβιάς.

Αιωρούμαι στον έναστρο ουρανό

Εκεί που τ’ αστέρια μου δείχνουν

Το δρόμο το σωστό.

Η λάμψη τους πυξίδα μ’ οδηγεί

Στου νόστου μου τη διαδρομή.

Και επιτέλους φτάνω!

Μυρίζω την αλμύρα της θάλασσας

Αντικρίζω το νησί μου

Νιώθω να ολοκληρώνομαι

Είμαι Ελληνίδα! Και πάντα θα είμαι!

Ξημερώνει, πάλι αιχμάλωτη

Σκλαβωμένη και πλέον απελπισμένη.

Μόνη ελπίδα σωτηρίας εσύ

Εσύ που με κοιτάς, μη ξεχνάς

Πως χρέος σου είναι στην πατρίδα να με πας.