ΕΠΑΙΝΟΣ
ΠΟΙΗΣΗΣ (ΓΥΜΝΑΣΙΟ)
Ήταν Φεβρουάριος και ο
μήνας είχε έξι
Τέτοιο σεισμό, αλήθεια,
ποια πόλη να αντέξει;
Μέσα σε δευτερόλεπτα
κτίρια γίνονται σκόνη
Και η Αντιόχεια όλη μια
ρημαγμένη πόλη.
Φίλοι, γνωστοί και
συγγενείς θρηνούν με αγωνία
ουρλιαχτά, φωνές, φρίκη
μα και ασφυξία.
Πολλές χιλιάδες οι νεκροί
και ανάμεσά τους νέοι
μα κάτω από τα συντρίμμια
μια ελπίδα σιγοκαίει.
Πολλές φωνές ακούγονται
μέσα στην τραγωδία
μα οι διασώστες άφοβοι μάχονται την απελπισία
«Ένα, δύο, τρία … Όλοι
σιωπή!» Μεγάλη προσδοκία
μπας και ακουστεί κάποια
φωνή. Ελπίδα μα και ανησυχία.
Να σώσουνε κάποια ζωή, να
βγει από το σκοτάδι
με πείσμα και επιμονή
αναζητούν σημάδι.
Μέρες μετά αναφαίνεται
ένα μικρό παιδάκι
και του ‘διναν νερό να
πιει μέσα σ’ ένα καπάκι!
«Ένα, δύο, τρία … Όλοι
σιωπή!» Μεγάλη προσδοκία
μπας και ακουστεί κάποια
φωνή. Ελπίδα μα και ανησυχία.
Μέρες κυλούν, ο ήχος
σβήνει
και όλα περνούν αργά πια
μέσα στη λήθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου