Δημήτρης Κιούσης "Ελευθερία…"

    2ο Γυμνάσιο Κορίνθου  /  Έπαινος

 Ελευθερία … Άνθος άγριο του φωτός,

στο τραχύ χώμα φυτρώνεις

και με τη δύναμή σου γόνιμο το κάνεις.

Στα αφρισμένα κύματα επιπλέεις

ημερεύοντάς τα καθώς φιλούν απόκρημνο ακρογιάλι.

Πάνω στην κορφή του βουνού, πάνω σε πέτρα άγονη,

σαν ακρίτας, απλώνεις ρίζα γερή να κρατηθείς

από τον θεριεμένο αγέρα. Από την πέτρα αυτή ξεριζώνεσαι

μόνο όταν με τόλμη σε ξεριζώσει ο περπατητής,

ο περπατητής του πιο απάτητου μονοπατιού,

αυτού του μονοπατιού που οδηγεί στην πιο ψηλή κορφή,

ο περπατητής της ελευθερίας μονάχα το ανεβαίνει,

αυτός θέλει να βλέπει τη ζωή του από ψηλά... Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ο Σ!

Απελευθερωμένος από το ψέμα και την αδικία

που τους ταπεινούς καταδυναστεύει.

Για όριο έχει τον άνθρωπο και τον ουρανό…

Όριο πλατύ που χωρά μονάχα τον ελεύθερο.

Από αυτή την κορφή αγναντεύει τους άλλους περπατητές…

Ώσπου άνθος γίνεται για τους επόμενους, τους λίγους.