Γεωργία Καρυώτη ''Κόκκινος πλούτος''

Γενικό Λύκειο Βραχατίου  /  Έπαινος

Ατέρμονε πόθε, πόσο εύκολα κερδίζεις.

Ρίζωσες στην καρδιά των ανθρώπων

και τους έμαθες να μην αγαπούν.

Άμυαλη οικουμένη, το αβάσταχτο κύμα

της απελπισίας άφησες να σε παρασύρει.

Βυθίστηκες στο χάος του πλούτου

και χάθηκες στο σκοτάδι της δουλείας.

Κλέφτη της ευτυχίας,

άρπαξες από τις ψυχές των ανθρώπων την ειρήνη

και τώρα εδώ χάμου στην άκρη της θαλάσσης

κόκκινα κύματα φθάνουν στην αμμουδιά.

Πλούτε ανελέητε, σαν μελωδία

ακούς τις φωνές των τεθνεώτων.

Αφήνεις διάσπαρτο το κακό

και σταματημό δεν έχεις.

Αγνές ψυχές χάνονται

και για όλα φταις εσύ.

Αίμα αμαρτωλό, που χύθηκες

από την τρομερή οργή,

σαν χαλί απλώθηκες

στη σκέψη των ανθρώπων

Βούρκωσες στα μάτια τους

με κόκκινο δηλητήριο,

καυτερό σαν τη φωτιά,

έντονο σαν το πάθος,

ολέθριο σαν τον πόλεμο.

Αίμα πορφυρό στον ήλιο χαραγμένο,

στάζεις κόκκινο στην καμένη γη.

Σε πληγή καλχαίνουσα βούτηξες την λόγχη σου

και έγραψες στην ιστορία των ανθρώπων.